| Aantekeningen |
- rouwbericht
Raphaël DEWITTE
https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20181108_03926426
In de sauna, op café, in China, op Kerstmis en met Nieuwjaar: tot op de laatste dag was Raf ‘Arsène’ Dewitte (93) bezig met zijn Weba
Vandaag om 02:00 door Silke Remmery en John De vlieger
Arsène van Weba is niet meer. Raf Dewitte, vader en bezieler van meubelketen Weba, wordt vandaag begraven. De West-Vlaamse ondernemer ging op café om zijn klanten hun mening te vragen over zijn meubelzaak. Was niet bang voor concurrent Ikea. En ging zelfs op hoge leeftijd nog wekelijks naar Weba.
Op zijn bidprentje vandaag staat “Raf Dewitte”. Maar had daar “Arsène Weba” gestaan, dan zou nog iedereen geweten hebben om wie het ging. Raf (93) richtte in 1982 met twee zonen “Meubelen Troef” op in Deinze. Drie jaar later kocht hij het leegstaande pand van het vroegere Weba in Gent over en wou hij de naam van zijn eerste zaak veranderen. Dus verzon hij een manier om dat aan zijn klanten te laten weten. Met de hulp van onze huiscartoonist Marec werd een huwelijk geënsceneerd tussen Philomène Troef en Arsène Weba, het bekende figuurtje met de blauwe W-kuif.
En zo werd de mascotte geboren. “Hoewel niet iedereen in het bedrijf daar razend enthousiast over was”, zegt schoonzoon Stefaan Couvreur, die al sinds 1985 marketingdirecteur bij Weba is. “Hoe kunnen we nu met een peetje meubelen verkopen? Maar Raf had snel door dat het mannetje werkte. En hij werd de grootste verdediger van Arsène.”
Hij opende tien jaar geleden nog samen met burgemeester Daniël Termont zijn gerenoveerde zaak in Gent. Foto: if
Meer nog. Voor zijn klanten wás hij Arsène. Zijn leven lang werd hij zo aangesproken. Als hij naar de sauna ging – dat deed hij vaak. Of als hij op café aan de toog hing – dat deed hij ook vaak. Maar niet om pinten te drinken. “Raf ging op café om mensen te vragen waar ze hun meubels kochten en wat ze vonden van Weba. En zo wist hij wat zijn klanten apprecieerden.”
Zoals een gratis drankje voor elke bezoeker, of ze nu met een zetel buiten wandelden of niet. “Dat doen we tot op vandaag nog in onze cafetaria”, zegt de schoonzoon. “Zo ging het altijd met Raf: hij tekende de grote lijnen uit. We moeten altijd de laagste prijs hebben, was zijn idee over de zaak. En dan moeten we gewoon meer verkopen, zei hij.”
Open op kerst en nieuw
Raf – of Arsène – leefde voor zijn werk. Deed ’s morgens als eerste de deur open en sloot ze als laatste. En op kerstdag en Nieuwjaar deed hij open, in de beginjaren. Tegen wil en dank van het personeel. “Hij kende geen limieten”, zegt Stefaan. “Ik heb nooit een mens met meer ondernemerschap gekend dan hij. Hij sprak geen Engels maar reisde op zijn 66ste naar China om er meubelen te kopen voor de zaak. En rond die leeftijd begon hij als eerste over een webshop. Ik, op marketing, besefte toen nog niet eens dat het internet van zo’n belang was.”
En zo was het wel vaker: Raf die een andere inschatting had dan de rest van het bedrijf en uiteindelijk altijd gelijk kreeg. Zoals bij de komst van Ikea in Gent, die hem in tegenstelling tot de rest, geen zorgen baarde. “We zijn sterk genoeg om dat te overleven”, zei hij. Zijn schoonzoon twijfelde nog. “Maar het eerste jaar dat Ikea opende, moesten we onze reclamespotjes minder vaak uitzenden omdat we te veel volk over de vloer kregen. Klanten die van ver kwamen voor Ikea maar daar niet vonden wat ze zochten, kwamen naar Weba. Overal in de winkel vonden we van die kleine Ikea-potloodjes. Rafs voorspelling dat we geen schrik hoefden te hebben, was weeral juist.”
Nog wekelijks naar Weba
Ondernemen zat Raf Dewitte zo in zijn bloed dat hij het nooit heeft losgelaten. Met pensioen is hij officieel nooit geweest. Zelfs niet toen hij op zijn tachtigste een beroerte kreeg. Als hij zich niet vanuit zijn relaxzetel (van Weba) bezighield met de zaak, ging hij langs in de winkel. Een of twee keer per week. Dan ging hij in de cafetaria zitten en sloeg een praatje met de klanten. “Dat deed hij graag. En zo voelde hij zich nog betrokken”, zegt Stefaan.
Beslissingen over de meubelen had hij toen al overgelaten aan zijn kinderen. Niet omdat het hem niet meer interesseerde, wel omdat hij het beter vond voor de zaak. “Want zijn kinderen waren jonger en kenden beter de smaak van de klanten.”
Het zijn zij die nu de zaak voort runnen. Van zijn acht kinderen werken er vier in het bedrijf. Plus drie kleinkinderen. Dat was de sterkte van Weba, vond Raf zelf. Dat, en mascotte Arsène.
|
Onze familiestambomen
1925 - 2018 (93 jaar)
