Alexander Johannes DERMOUT

Aantekeningen:

ir. Frederik Johannes (Hans), mijnbouwkundig ingenieur, werkzaam bij de Billiton maatschappij, geboren op 13.09.1910 te Amboina, Java NOI, overleden op 25.04.1945 te Ambarawa (Semarang, N.O.I.) op 34-jarige leeftijd.
Overleden in een interneringskamp.
Gehuwd op 25-jarige leeftijd op 08.09.1936 te 's-Gravenhage, gescheiden 05.1941 te Padang (N.O.I.) van Maria Thérèse VERDONCK HUFFNAGEL, geboren op 08.08.1912 te Ruurlo, overleden op 14.09.1985 te Leiden op 73-jarige leeftijd.
De naam Verdonck Huffnagel bij koninklijk besluit nr. 36 van 07.01.1930. Dochter van Ir. Philip Pzn. HUFFNAGEL en Alwina Therese Valeska VEEREN.

http://www.xs4all.nl/~verdonk/ge
Ir, mijnbouwkundig ingenieur werkzaam bij Billiton Maatschappij

Overleden in een interneringskamp.

http://www.gerhardhufnagel.mynetcologne.de/hufnagel/linien/hl_1niederlande.htm

Frederik trouwt Maria Thérèse VERDONCK HUFFNAGEL 8 sep 1936, ‘s Gravenhage (Zuid-Holland, NL); gescheiden mei 1941, Padang (Sumatra, Indonesie). Maria (dochter van Jacques Joseph VERDONCK en Alwina Therese Valesca VEEREN) geboren 8 aug 1912, Ruurlo (Gelderland, NL); overleden 14 sep 1985, Leiden (Zuid-Holland, NL). [Gezinsblad]

Aantekeningen:

Haar moeder hetrouwde met Jacques Joseph Francois Verdonck. Daarna vond de naamswijziging plaats bij Koninklijke Besluit nr. 36 van 7-1-1930.

Maria Thérèse VERDONCK HUFFNAGEL
*08.08.1912 Ruurlo V14.09.1985 Leiden. Namensänderung am 07.01.1930 (durch Adoption)
1.¥ 06.09.1936 's-Gravenhage (geschieden Mai 1941 Padang) mit Frederik Johannes DERMOUT, Bergbau-Ing. bei "Billiton Mij." *13.09.1910 Ambon (Niederländ. Indien) V25.04.1945 Indien, im Internierungslager Ambarawa (Semerang). S.v. Isaac Johannes DERMOUT und Maria Elisabeth INGERMAN
2.¥ 03.03.1942 Batavia (Niederl. Indien) mit Wilhelm Georg Hendrik STAAL Referendar im Landwirtschaftsministerium, *19.09.1907 Amsterdam V28.04.1996 Boxmeer. S.v. Jan STAAL und Elisabeth Anna Maria KAHLE

Aantekeningen:

Isaac Johannes Dermout, geboren op 12-09-1879 te Scheveningen, overleden op 22-08-1952 te Amersfoort op 72-jarige leeftijd.
Rechterlijk ambtenaar
President Hooggerechtshof te Batavia
Toegangnr: 0207
Inventarisnr: 10010
Gemeente: Arnhem
Soort akte: overlijden
Aktenummer: 615
Aangiftedatum: 23-08-1952 Overledene Isaac Johannes Dermout
Geslacht: M
Overlijdensdatum: 22-08-1952
Overlijdensplaats: Arnhem Vader Isaac Johannes Dermout Moeder Etiennette Jeanne Goglin Partner Helena Anthonia Maria Elisabeth Ingerman
Relatie: echtgenoot Nadere informatie geboortepl: 's-Gravenhage; oud 72 jaar

Isaac trouwt Helena Anthonia Maria Elisabeth INGERMAN 6 jun 1907, Semarang (Nederlands-Indië). Helena (dochter van Frederik INGERMAN en Anna Sophia HALVERHOUT) geboren 15 jun 1888, Pekalongan (Nederlands-Indië); overleden 27 jun 1962, ‘s Gravenhage (Zuid-Holland, NL). [Gezinsblad]

Aantekeningen:

Bekend onder de naam Maria Dermoût
1) http://www.inghist.nl/Nieuws/Tips/Onderzoek/Projecten/BWN/lemmata/bwn3/ingerman

INGERMAN, Helena Anthonia Maria Elisabeth (1888-1962)

Ingerman, Helena Anthonia Maria Elisabeth (bekend onder de naam Maria Dermoût), schrijfster (nabij Pekalongan (Ned.-Indië) 15-6- 1888 - 's-Gravenhage 27-6- 1962 ). Dochter van Frederik Ingerman, werkzaam in de suikerfabricage op Java, en Anna Sophia Halverhout. Gehuwd op 6-6-1907 met Isaac Johannes Dermout, rechterlijk ambtenaar, ten slotte president van het Hooggerechtshof te Batavia. Uit dit huwelijk werden 1 zoon en 1 dochter geboren.

Marietje Ingerman stamt van vaderszijde uit een familie die al enkele generaties in Indië woonde en werkte. Enig Indisch bloed is in de familie onmiskenbaar. Toen Maria nog geen halfjaar was, stierf haar moeder. Vóór haar zesde jaar werd zij al twee keer in Nederland ondergebracht, maar toen haar vader in 1894 hertrouwde, vestigde het gezin zich op een suikerplantage, Redjosari, in Ngandjoek op Java. Maria's stiefmoeder, Auguste Helena Lohman, onderwijzeres, trad op als haar gouvernante, totdat Maria in 1900 korte tijd op kostschool in Soerabaja geplaatst werd, waarna zij dat zelfde jaar, omwille van haar scholing, naar Nederland verhuisde. In Haarlem was ze in de kost in het gezin van ds. H. de Lang. Zij bezocht één jaar de Meisjes-Burgerschool voor Middelbaar Onderwijs om vervolgens in de 2de klas van het Stedelijk Gymnasium aan het Prinsenhof te komen. Daar werd zij getypeerd als een 'haastige en slordige leerling', die 'het best kan als ze maar wil'. Op school leerde ze de latere geoloog H.A. Brouwer kennen, met wie zij haar hele leven bijzonder bevriend gebleven is. Haar dochter zei over deze relatie dat een levensbeschrijving van haar moeder zonder vermelding van de onvervulde, maar nooit aflatende gevoelens (t.a.v. Brouwer) 'een verdraaide' zou zijn. In 1906, toen Maria in de 4de klas zat, vertrok zij met haar vader, die enige tijd met ziekteverlof in Nederland geweest was, weer naar Indië, waar ze zich nog dat zelfde jaar verloofde met Isaac Johan Dermout. Het jaar daarop trouwden zij.

Vanaf 1907 tot in 1933 woonde het echtpaar in veel verschillende plaatsen in het oude Nederlands-Indië, voornamelijk op Java en de Molukken. Haar mans gestage carrière bij de rechterlijke macht mondde in 1930 uit in het presidentschap van het Hooggerechtshof in Batavia, maar slechts drie jaar later liet zijn gezondheidstoestand verblijf in de tropen niet langer toe. In 1933 keerden ze voorgoed naar Nederland terug, vestigden zich in Den Haag, daarna in Noordwijk aan Zee. Van 1940 tot in 1956 woonde Maria in Arnhem, soms bij het gezin van haar dochter. In 1952 stierf haar man. Vanaf 1957 woonde ze weer in Noordwijk, maar ze verbleef geregeld maanden in Zwitserland of Italië. Al sinds lang kampend met een slechte gezondheid, stierf zij op 27 juni 1962 in het ziekenhuis Westeinde te 's-Gravenhage. In Noordwijk ligt ze begraven.

Maria Dermout is gekenschetst als een rijzige, innemende vrouw met donkere ogen en prachtige, slanke handen. Wanneer ze in de 70 is, beoefent zij nog yoga om haar geheugen te trainen. Haar toegewijde biograaf, Johan van der Woude, noemt het echtpaar Dermout 'stroef in de omgang', Maria 'enigszins hautain', maar 'ongelooflijk charmant'. Opmerkelijk is dat zij meende dat het Ambonese volk haar vijandig gezind was. Politiek was ze, volgens eigen zeggen, slecht geschoold. Ze begreep wel dat de oude koloniale verhoudingen aan het veranderen waren, maar belangstelling kon ze daar niet voor opbrengen, wel voor de verhalen die ze hoort. '... ik heb het grote voorrecht gehad, dat er altijd levende vertellers, vertelsters in mijn leven waren.' (Singel 262 (1954) 24.) Typerend is ook de uitspraak: 'of er veel geschreven is over het verschil tussen oosterlingen en westerlingen weet ik niet. Maar er is ongetwijfeld een groot, diepgaand verschil, tussen de mens levende in het Westen en diezelfde mens levende in het Oosten' (Haagse Post, 26-11-1955).

Dermoûts leven is niet spectaculair geweest. Zowel in Indië als in Nederland heeft het gestaan in het teken van haar gezin. Buiten haar huishouden heeft ze nooit een baan vervuld. Nadat zij in 1908 in het Weekblad voor Indië twee heel korte stukjes geschreven heeft, en in 1915, tijdens een verlof in Nederland, vier Molukse impressies in Het Vaderland, debuteert zij als 63-jarige met de korte roman Nog pas gisteren (1951). In het kleine meisje Riek, de hoofdpersoon, is de schrijfster zelf te herkennen. In de tien levensjaren die haar, na haar romandebuut, nog resten, blijft ze consciëntieus bezig haar aantekeningen en herinneringen, stammend uit haar Indische, vooral Molukse tijd, tot verhalen te ciseleren. Let wel: 20 tot 30 jaar na haar verblijf aldaar. In 1955 verschijnt De tienduizend dingen, als roman gepresenteerd. Eigenlijk zijn de verbindingsdraden tussen de verhalen te los om van een roman te spreken. Dermoût is ook geen romancière; zij is een vertelster van futiele gebeurtenissen, maar de sfeer die ze oproept, heeft iets etherisch. Er heerst verstild, versteend leven: ze schildert minutieus tableaux vivants. De verhalen van Dermout zijn soms ook luguber, soms sterk symbolisch, zelden vrolijk, altijd geladen met geheimzinnigheid. Er wordt geen boodschap uitgedragen. De mensen in haar vertellingen zijn 'geen probleemfiguren' en ook geen mensen van 'vlees en bloed' (Rob Nieuwenhuis, 465); ze zijn gestalten die zich in een decor bewegen. Een enkele figuur is wel naar het leven getekend: haar huisnaaister Louisa op Ambon, en Johanna Louisa van Aart, die als Mevrouw van Kleyntjes optreedt in De tienduizend dingen. Telkenmale duikt in Dermoûts boeken G.E. Rumphius op, de 17e-eeuwse 'Indische Plinius', de 'blinde ziener' die de natuurlijke historie van Ambon vrijwel volledig beschreven heeft.

Dat zovelen, ook buiten Nederland, onder de bekoring van haar boeken gekomen zijn, in de jaren vijftig en zestig, is te opmerkelijker omdat, behalve de compositie, ook de stijl heel stuntelig is. Rob Nieuwenhuis schreef: 'Het veelvuldige gebruik van verkleinwoordjes, van herhalinkjes, van weglatingen en inversies, van gedachtestreepjes en puntjes, puntjes, puntjes wijzen op een te grote esthetische bekommernis, die haar toch al wat ijle talent schaadt en die een enkele keer zelfs de indruk van steriliteit wekt - ten onrechte wellicht.' (Het Parool, 30-11-1956.) Maar een jaar na het verschijnen van Nog pas gisteren krijgt Maria Dermoût een 'extra prijs' van de Jan Campertstichting, in 1956 de Culturele Prijs van Arnhem, in 1958 de Tollensprijs. Haar boeken worden in vele talen vertaald; het Amerikaanse blad Time bestempelt De tienduizend dingen tot een van de tien beste boeken van 1958. Hoewel ze slecht kritiek verdroeg, besefte ze zelf de beperktheid van haar talent: 'Sommige mensen verwijten me, wat misschien ook wel waar is, dat ik gekunsteld schrijf. Dat komt natuurlijk omdat ik het schrijven niet werkelijk beheers.' (Van der Woude, 75.) In technisch opzicht is dat laatste zeker juist, maar hoewel ze nu weinig meer gelezen wordt, heeft ze velen weten te boeien met haar vertellingen in het trage, sfeervolle decor van de tropen.

A: Brieven van en aan haar, en aantekeningen zijn in het Nederlands Letterkundig Museum en Documentatiecentrum in Den Haag.

P: Verzameld Werk (Amsterdam, 1970; 3e dr. 1982). Met bio- en bibliografie, tevens bibliografie in onder L genoemd Kritisch lexicon...

L: Rob Nieuwenhuis, Oost-Indische Spiegel (Amsterdam, 1972. 3e dr. 1978) 463-477; Johan van der Woude, Maria Dermoût. De vrouw en de schrijfster ('s-Gravenhage [etc.], 1973); Elma Drayer met biografie en kritische beschouwing, alsmede publikaties over Dermoût in Kritisch lexicon van de Nederlandstalige literatuur na 1945 (Alphen aan den Rijn [etc.], 1980) B-1 -B-2.

P.E. van der Heijden-Rogier

Oorspronkelijke versie opgenomen in: Biografisch Woordenboek van Nederland 3 (Den Haag 1989)
Laatst gewijzigd op 05-09-2003

2)
http://www.boekgrrls.nl/BgDiversen/Leeslijsten/aanbevelingen2003_2.htm
De tienduizend dingen: Maria Dermoût 

Dit boek is níet superspannend en het leest ook niet als een trein. Over dit boek moet je even doen, net als over een heel lekker hapje of drankje. Wel is dit een heel mooi geschreven boek en een heel compleet boek: er spreekt veel wijsheid uit.


De schrijfstijl van Maria Dermoût komt misschien wel het best tot zijn recht wanneer je af en toe een stukje hardop leest. Haar schrijven heeft een bepaalde melodie die nog eens extra cadans krijgt door de herhalingen en de gedachtestreepjes die ze gebruikt. Maar wie denkt dat Dermoût alleen maar mooi taalgebruik aflevert heeft het mis. "De tienduizend dingen" heeft een sterke verhaallijn en er gebeurt heel wat gruwelijks in dit boek.

Het verhaal speelt zich af op verlaten thee- en specerijtuinen op de Molukken van voor 1950 (toen dus nog deel van het Nederlands koninkrijk) Eigenlijk is het een roman die zich laat lezen als een raamvertelling. Het boek bevat zes korte verhalen waarvan het eerste gezien moet worden als de inleiding, het tweede als de inleiding op het eigenlijke verhaal, dan volgen drie schijnbaar op zich zelf staande verhalen en het laatste verhaal sluit weer aan bij de eerste twee verhalen. In ieder verhaal is sprake van een moord. Als de hoofdpersoon van het boek, Felicia van Kleyntjes, na haar trouwen zwanger raakt wordt ze verlaten door haar man. Hierop vertrekt zij met haar zoontje naar haar grootmoeder die op een van de ‘tuynen’ woont. Felicia krijgt in haar verdere leven nog heel wat te verdragen en de kerngedachte van het boek is dan ook het besef dat al het bestaande met elkaar samenhangt: de alomvattende eenheid van dood, liefde, geboorte, onheil enzovoort en als je eenmaal besef hebt van die eenheid kan dat je de kracht geven om verlies en ander leed te dragen. Deze gedachte is afkomstig uit de taoïstische filosofie evenals het motto van het boek: "Wanneer de ‘tienduizend dingen’ gezien zijn in hun eenheid, keren wij terug tot het begin en blijven waar wij altijd geweest zijn" ( Ts’ên Shên)


Voor wie nog nooit een Indische roman gelezen heeft is dit misschien een mooie eerste stap. Het boek bevat zogenaamde Indische elementen die je ook terug vindt bij ‘Indische’ schrijvers als Adriaan van Dis, Hella S. Haasse, Marion Bloem en vele anderen. Ten eerste zijn er de mooie natuurbeschrijvingen (ook allerlei schelpensoorten komen aan bod), er is sprake van allerlei mysterieuze zaken zoals goena-goena (Indische magie, misschien te vergelijken met voodoo), er komen sprookjes langs en een stukje geschiedenis en je krijgt een klein beetje inzicht in het hele complexe web van omgangsvormen tussen bevolkingsgroepen en bedienden en hun ‘meesters’ in de Indische samenleving.


Voor mij gaan boeken vaak pas echt leven als ik iets meer weet van de achtergrond van de schrijver en daarom volgt hier nog een klein stukje Dermoûtbiografie:

Maria Dermoût werd geboren in Indië in 1888, maar bleef altijd geheimzinnig doen over haar eventuele Aziatische bloed. Haar moeder stierf jong en na het hertrouwen van haar vader werd Maria naar Nederland gestuurd waar ze in Haarlem naar het Gymnasium moest. Ze kwam in te wonen bij een dominee en… werd tot over haar oren verliefd op haar al studerende buurjongen. Haar ouders waren het met die liefde niet eens en Maria werd teruggehaald naar Indië. In 1908 trouwde ze daar met de sombere jurist Isaac Dermoût. Samen krijgen ze een zoon en een dochter. Maar Maria vergeet haar eerste liefde nooit: na Isaacs overlijden zoekt ze weer contact met hem. Een happy end krijgt deze relatie niet. Het allertreurigst is nog dat Maria op haar beurt haar zoons keuze in de liefde afkeurt, waarop die met zijn meisje naar Europa vertrekt. Maria en hij zien elkaar daarna nooit meer (Het schijnt eigenlijk Isaac te zijn geweest die het niet eens was met het meisje van zoons gading). Misschien niet verrassend dat Dermoûts belangrijkste thema’s afscheid, gemis en verlies zijn. Maria Dermoût is pas laat gedebuteerd en heeft een oeuvre van ‘slechts’ 667 pagina’s. Ze is in 1962 overleden.


In 1998 is "De tienduizend dingen" in een mooie uitgave bij Querido als Salamader Klassiek verschenen en het is ook opgenomen in het recentelijk verschenen Verzameld Werk van Maria Dermoût.


Salamander Klassiek ISBN 90 214 9766 2 
Verzameld Werk ISBN 90 214 5945 0


Biografie van Helena Anthonia Maria Elizabeth Ingerman 
(Maria Dermoût) 

Johan van der Wouden (Universiteit Leiden) over Dermoût 

"Hoeveel er ook in Friedericy's boeken valt te waarderen, ze missen de geheimzinnigheid en de spankracht van Dermouts werk." 
Hans Warren over Friedericy en even over Dermout. Interessant voor liefhebbers van boeken over Indonesië

'The New York Review of Books' over de schrijfster en de vertaling

3)
http://home-1.tiscali.nl/~hdw02872/dermout.htm
Maria Dermoût werd geboren op 15 juni 1888, ruim twee jaar na het huwelijk van haar ouders. Haar moeder stierf onder mysterieuze omstandigheden op 25 januari 1889. Mogelijk is zij vergiftigd door een njai (concubine, bijzit) van Ingerman. Freriks vermeldt in dit verband op p. 29 van de biografie: 'Er is nog een andere mogelijkheid, namelijk dat Ingerman, al was hij getrouwd, de verhouding met een njai liet voortbestaan. Misschien uit angst dat het huwelijk, dat al ruim twee jaar duurde, kinderloos zou blijven.' Wanneer de negen maanden zwangerschap niet meegerekend worden, klopt dit. Op p. 305 van de biografie schrijft hij echter: 'het was bovendien opmerkelijk dat het huwelijk tussen Frederik Ingerman en Sophie Halverhout drie jaar lang kinderloos bleef.' Niet alleen in het nawoord, ook in de biografie gaat hij dus uit van het huwelijksjaar 1885!

Nog meer info: http://members.chello.nl/j.l.kuiperi/parentelen/ingerman/ingerman.htm#BM5004



Zie ook foto:
Maria Dermoût (15 juni 1888 – 27 juni 1962)
Met haar beide kinderen, Ettie en Hans, in 1912

Aantekeningen:

ir. Electro technisch ingenieur bij de BPM
In de perioden 6-11-1906 tot 17-5-1907 en 12-10-1907 tot 30-12-1907, stond hij als student ingeschreven op het adres Phoenixstraat 15 te Delft.

Jacques trouwt Alwina Therese Valesca VEEREN 10 jan 1918, Hengelo (Geldrland, NL). Alwina (dochter van Henri Jacob VEEREN en Thérèse HÖLSCHER) geboren 26 feb 1889, Winterswijk (Gelderland, NL); overleden 23 aug 1978, ‘s Gravenhage (Zuid-Holland, NL). [Gezinsblad]

Aantekeningen:

Zij is weduwe van Ir. Philip Huffnagel Pzn die is overleden te Duiven op 1-8-1916. De twee hierna genoemde kinderen, uit haar eerste huwelijk, kregen bij KB nr. 36 van 7-1-1930 de naam Verdonck Huffnagel. Deze kinderen zijn daarom eveneens in deze genealogie vermeld
Uit haar eerste huwelijk zijn twee kinderen geboren en uit haar tweede huwelijk is één kind geboren.

Aantekeningen:

IX.2     Isaac Johannes Dermout, predikant, geboren op 31‑08‑1833 te Schiedam, overleden op 13‑12‑1917 te Rottedam op 84‑jarige leeftijd.
Gehuwd (1) op 27‑jarige leeftijd op 27‑06‑1861 te Wijk bij Duurstede met Etiennette Goglin, dochter van Daniel Etienne Goglin en Maria Catharina Deuffer Wiel.
Gehuwd (2) op 67‑jarige leeftijd op 19‑06‑1901 te Den Haag met Catharina Agatha Visser, 39 jaar oud, geboren op 02‑07‑1861 te Den Haag, dochter van Gerardus Johannes Visser en Johanna Van Essen.
Uit het eerste huwelijk:
1.         Jacob Dermout (zie X.1).
2.         Maria Catharina Dermout, geboren op 01‑12‑1863 te Nederhorst den Berg.
Gehuwd op 27‑jarige leeftijd op 05‑05‑1891 te Den Haag met Daniel De Niet, 29 jaar oud, geboren op 18‑12‑1861 te Scheveningen, zoon van Arie De Niet en Jacoba Verbaan.
3.         Christina Dermout, geboren op 16‑08‑1865 te Zeist.
Gehuwd op 23‑jarige leeftijd op 26‑02‑1889 te Batavia met Georg Wilhelm Sigismund Von Wedel, 30 jaar oud, geboren op 14‑11‑1858 te Schwarzwald, overleden op 10‑08‑1911 te Darmstadt op 52‑jarige leeftijd, zoon van Karl Friedrich Rudolf Von Wedel en Emma Friederike Sperling.
4.         Otto Anne Eliza Gerhard Dermout, geboren op 16‑03‑1867 te Kollumerland.
5.         Jeanne Etiennette Dermout, geboren op 28‑07‑1868 te Kollumerland.
Gehuwd op 18‑jarige leeftijd op 31‑03‑1887 te Den Haag met Rudolph Marc Voullaire, 27 jaar oud, geboren op 22‑02‑1860 te Zeist, zoon van Marc Voullaire en Lydia Merian.
6.         Antonia Hubrechta Dermout, geboren op 10‑08‑1869 te Vlissingen.
Gehuwd op 33‑jarige leeftijd op 07‑05‑1903 te Hilversum met Philip August Wolff, 49 jaar oud, geboren op 19‑08‑1853 te Elberfeld, zoon van August Wolff en Anna Maria Hillegonda Gregorine Adriane Van Oordt.
7.         Hendrik Eli Dermout (zie X.12).
8.         Nicolette Constance Dermout, geboren op 28‑05‑1872 te Vlissingen, overleden op 31‑05‑1946 te Hilversum op 74‑jarige leeftijd.
9.         Sofia Hendrika Dermout, violiste, geboren op 03‑09‑1877 te Scheveningen.
Gehuwd op 27‑jarige leeftijd op 28‑12‑1904 te Rotterdam met Oscar Eberlé, 23 jaar oud, violencellist, geboren op 18‑07‑1881 te Rotterdam, zoon van Carl Wilhelm Oscar Eberlé en Alwine Alice Anna Stambeke.
10.       Isaac Johannes Dermout (zie X.17).
 

Isaac trouwt Etienette Jeanne GOGLIN 27 jun 1861, Wijk-bij-Duurstede (Utrecht, NL). Etienette (dochter van Daniel Etienne GOGLIN en Maria Catharina DEUFFER WIEL) geboren 20 jun 1836, Amsterdam (Noord-Holland, NL); overleden 19 nov 1899, ‘s Gravenhage (Zuid-Holland, NL). [Gezinsblad]

Aantekeningen:

GOGEIN

Aantekeningen:

Gehuwd (1) op 27-jarige leeftijd op 27-06-1861 te Wijk bij Duurstede met Etiennette Goglin, dochter van Daniel Etienne Goglin en Maria Catharina Deuffer Wiel.
Algemeen Toegangnr: 481
Inventarisnr: 1002
Gemeente: Wijk bij Duurstede
Soort akte: Huwelijksakte
Aktenummer: 17
Datum: 27-06-1861

Aantekeningen:

Werkzaam suikerfabriek op Java
'De huwelijksvoltrekking op 29 maart 1886 in IJmuiden vond bij volmacht plaats of, zoals het heette, 'met de handschoen'.' (p. 25) In het nawoord staat te lezen: 'In 1885 trouwde Frederik Ingerman met Anna Sophie Halverhout.' (p. 672) Ik ga er maar van uit dat de datum 29 maart 1886 correct is en dat het jaartal 1885 afkomstig is uit Johan van der Woude, Maria Dermoût - de vrouw en de schrijfster, p. 15.

Frederik trouwt Anna Sophia HALVERHOUT 29 mrt 1886, Ijmuiden (Noord-Holland, NL). Anna geboren 21 nov 1860; overleden 25 jan 1889, Pekalongan (Nederlands-Indië). [Gezinsblad]

Aantekeningen:

Stierf onder mysterieuze omstandigheden op 25 januari 1889. Mogelijk is zij vergiftigd door een njai (concubine, bijzit) van Ingerman

Marcel — Jacoba Petronella VAN DEN HONERT. [Gezinsblad]

Henri — Thérèse HÖLSCHER. [Gezinsblad]