| Aantekeningen |
- https://www.hln.be/regio/ternat/cafebazin-julia-94-sterft-in-het-cafe-dat-ze-63-jaar-openhield~a8d2bd6e/
Cafébazin Julia (94) sterft in het café dat ze 63 jaar openhield
Bekende kroeg ‘In Milano’ gaat voorgoed dicht
Een beeld van Julia De Brandt, in de zomer van 2017.
Ternat In haar authentieke cafeetje in de Statiestraat is vanochtend cafébazin Julia De Brandt (94) overleden. Julia stond sinds 1955 onafgebroken achter de toog van haar café ‘In Milano’. Het café ging vorige week al, op kerstdag, geruisloos dicht.
Ternat neemt afscheid van een icoon. Meer dan 63 jaar stond Julia De Brandt in haar café. Ze tapte er niet alleen pintjes, maar schoof ook gezwind mee aan tafel voor een partijtje belotten. In een reportage voor deze krant getuigde Julia vorig jaar nog over haar leven in het café. “Belotten, dat kan ik nog als de beste”, vertelde ze. “Ik moet niet onderdoen voor de mannen bij het kaarten. En het doet me plezier om onder de mensen te blijven. Zolang ik leef, wil ik hier in mijn café blijven.”
Julia kreeg de voorbije jaren veel hulp van haar zoon Michel. Zonder hem had ze het café al sneller moeten sluiten. “Maar dankzij hem kan ik hier blijven wonen”, luidde het. “Het kamertje achter de toog werd omgebouwd tot mijn woonkamer omdat ik nog moeilijk de trap kan gebruiken. Maar in mijn café ben ik nog elke dag te vinden. Ik ben hier altijd gelukkig geweest, tussen al mijn klanten. Hier is nooit ruzie geweest.”
De kranige cafébazin had ook bakken vol verhalen uit vervlogen tijden. “De Sinksenkermis was vroeger het hoogtepunt van het jaar. De jukebox stond hier dan een hele dag te draaien. Hier werd gedanst dat het geen naam had. Het hele dorp kwam naar de kermis. En we hadden toen ook nog twee kermiskoersen. Dat was echt een schone tijd. En die komt nooit meer terug.”
Mozkito Het cafeetje van Julia in de Statiestraat.
Julia overleed vanochtend om 10 uur in het pand waar ze al die jaren zo gelukkig was. De voorbije maanden sukkelde ze al ernstig met haar gezondheid. Ze werd slachtoffer van een longembolie en haar nieren raakten geblokkeerd. “Eigenlijk is ze de voorbije dagen gewoon stilletjes van ons weggegaan”, getuigt schoonzoon Roland, die ook trouwe klant was in het café. “Met kerstmis ging het café voor het laatst open. Moeder was doodziek. In die omstandigheden wilden we niet meer dat het café openging.”
Wat er straks met het oude cafeetje moet gebeuren, is nog niet duidelijk. De toog en het houtwerk in het café dateren nog van begin vorige eeuw. En de vogelpik en de spaarkas hadden er nog altijd een prominente plaats. “Het gebouw is eigendom van de familie Wijns, bekend van de gelijknamige drankenhandel”, vertelt Roland. “Wij weten alleen dat het café voorgoed dicht blijft. Alles is voorbij. Het is heel spijtig. Toch zijn we vooral blij dat moeder hier zo lang zo gelukkig is mogen zijn.”
|
Onze familiestambomen
, ovl. 8 apr 1994, Ternat